Ks. Bp Senior Edward Materski

Doktor teologii, opiekun Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezji Radomskiej

 
Veni Domine Iesu

Urodził się 6.01.1923 r. w Wilnie, święcenia kapłańskie przyjął 20.04.1947 r.; 29.10.1968 r. został mianowany biskupem pomocniczym kieleckim i biskupem tyt. Aquasirena, sakrę biskupią przyjął 22.12.1968 r.; od 28.03.1981 r. był biskupem sandomierskim, od 3.10.1981 r. biskupem sandomiersko radomskim, a od 25.03.1992 do 28.06.1999 r. biskupem radomskim; w latach 1966-1988 był wykładowcą katechetyki formalnej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; od 1990 r. jest katechetą w Liceum Ogólnokształcącym im. R. Traugutta w Radomiu; był także przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Wychowania Katolickiego; jest honorowym obywatelem miast: Radomia (1996r.) i Skarżyska Kam. (1997r.).

Urodził się w Wilnie 6 stycznia 1923 r., jako syn Ignacego i Marii z domu Filutowskiej. W roku 1932, po śmierci ojca, wraz matką i dwiema siostrami zamieszkał w Warszawie. Tam też uczęszczał do gimnazjum Wojciecha Górskiego. Naukę w klasie maturalnej przerwał wybuch II wojny światowej, stąd ostatnie dwa semestry przerabiał na tajnych kompletach. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1940 r. Początki formacji seminaryjnej przyszłego biskupa także wiążą się z tajnymi kompletami. Rozpoczął je w 1940 r. u jezuitów w Warszawie, a potem przyjęto go na II rok w seminarium duchownym w Kielcach. Brał udział w powstaniu warszawskim, jako pomoc w dziale duszpasterskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 kwietnia 1947 r. w kieleckiej katedrze z rąk bp. Czesława Kaczmarka. Po święceniach, do roku 1951, był wikariuszem i prefektem w Chmielniku. Tam po zwolnieniu go ze szkoły przez władze komunistyczne uczniowie zorganizowali strajk w obronie nauki religii i katechety. Następne placówki jego pracy duszpasterskiej stanowiły Kielce (1951 r.) i Kurzelów (1951-1952 r.). Dojeżdżając do Warszawy na studia teologiczne obronił w 1953 r. na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego pracę magisterską pod tytułem „Pojęcie kary Bożej u św. Tomasza z Akwinu”. Dwa lata później obronił pracę doktorską z teologii dogmatycznej pod tytułem „Ofiara niebiańska (Sacrificium caeleste) u św. Jana Chryzostoma” na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po studiach, w latach 1956-1968 był w Kielcach diecezjalnym wizytatorem katechizacji, a do 1981 r. wykładowcą katechetyki w seminarium duchownym. W latach 1966-1988 wykładał katechetykę formalną w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 29 października 1968 r. został mianowany biskupem pomocniczym kieleckim i tytularnym Aquae Sirenses. Sakrę biskupią otrzymał 22 grudnia 1968 r. w kieleckiej katedrze z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Współkonsekratorami byli: bp Jan Jaroszewicz, ordynariusz kielecki i bp Wacław Skomorucha, sufragan siedlecki. Jako zawołanie biskupie obrał sobie słowa: „Veni, Domine Jesu” – „Przyjdź, Panie Jezu”. Od 1969 r. uczestniczył czynnie w pracach Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski. W roku 1977 brał udział, w zastępstwie chorego kard. S. Wyszyńskiego, jako delegat Konferencji Episkopatu Polski, w V sesji Synodu Biskupów poświęconego katechizacji. Jan Paweł II mianował go 28 marca 1981 r. biskupem diecezji sandomierskiej. 11 kwietnia tegoż roku odbył ingres do katedry sandomierskiej, a następnego dnia spotkał się z wiernymi Radomia w dzisiejszej katedrze. Na prośbę nowego ordynariusza nazwa diecezji została zmieniona na „diecezja sandomiersko-radomska”, a św. Kazimierz Królewicz został ogłoszony patronem Radomia. Pod kierunkiem bp. E. Materskiego wybudowano w Radomiu gmach Wyższego Seminarium Duchownego. W 1991 r. gościł w Radomiu Jana Pawła II. Wraz z utworzeniem diecezji radomskiej, w dniu 25 marca 1992 r. został mianowany pierwszym biskupem radomskim. Położył fundamenty pod funkcjonowanie nowej diecezji, dbając o jej bazę lokalową i potrzebne instytucje. Szczególną cechą jego pasterskiego zainteresowania pozostawały katechizacja i budownictwo sakralne. Na terenie diecezji sandomiersko-radomskiej i radomskiej utworzył łącznie 131 nowych parafii. Był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski do Spraw Powołań Duchownych i członkiem Komisji Episkopatu Polski do Spraw KUL. W latach 1996-1999 przewodził Komisji Episkopatu do Spraw Wychowania Katolickiego. Przygotował koronację obrazów maryjnych w Skrzyńsku i Czarnej. Erygował kapituły w Radomiu, Skarżysku-Kamiennej, Końskich i Opocznie. Jest autorem licznych publikacji i współautorem podręczników katechetycznych. Jest też honorowym obywatelem Radomia, Skarżyska-Kamiennej i Chmielnika. 28 czerwca 1999 r., w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa radomskiego. 21 sierpnia tegoż roku przekazał rządy diecezją swemu następcy, którym został mianowany bp Jan Chrapek.